So to de Tied, as Augustus Kaiser in Rom weer, mehr as tweedusend Johr is dat all her, dar röm'sche Riek weer grood und wiet. Veel Lann' und Lüü har he to regeer'n, de Kaiser Augustus, Lann und Lüü, van de he man kum beet'n wat weet'n dä. Un he meen, dat man mehr weet'n schull un geev sie'n Deensten de Order, in all de Lann' de Lüü to tell'n un dor to tell'n, wo jedereen to Welt koom'n weer.
Un to de Tied, do weer Cyrenius de Landroot in Syrien. De geev den nu bekannt, wo un to keen Tied de Lüü to de Tellere sik intofin'n har'n. Do weer'n denn nu veel Lüü ünnerweg'ns, Lüü, de dorhin wull'n un schull'n, wo se gebor'n weer'n.
In Nazareth leev do een Timmermann, de heet Josef un sie'n Froo Maria. Jümmer Geburtsstadt, dat weer Bethlehem, un dor müss'n se nu denn hin. Wat se so mittonehm har'n, dat pack'n se opp en lütten Esel, un denn to Foot no Bethlehem to. Dat weer een lang'n Weg, besonders för Maria, de güng' mit ehr erst Kind.
Man jüst noch eb'n to recht'n Tied, so gegen Oobend, kööm' se no Bethlehem, und veel Volks weer in de Stadt, all de Wirtshüüs vull van Lüü, de tellt war'n schull'n. Maria und Josef, man blot's in een lütt'n Stall kunn' se noch ünnerkoom'n för disse Nacht.
Un noch in disse Nacht, so geg'n Middernacht, do kööm Marias Kind to Welt, een lütten Jung'n. Maria wickel denn Lütt'n in Dööker, un Josef kreeg Hau und Stroh in een Krüpp, een Weeg', so as to Huus, har'n se hier nich bie de Hand.
Bitt hierher is dat een Geschichte, de so un to disse Tied ok woanners har passeer'n kunn't, obers dat geiht jo noch wieter.
Wiet but'n ut de Stadt, in'ne Bargen in'ne Heid, dor opp free'n Fell'n, weer'n Lüü noch wach, Scheeperslüü, de dor mit jümmer Schoop und Zeeg'n de Nacht affluur'n. Un as dat Middernacht war'n schull, do mit een's stünn öber Bethlehem een grood'n hellen Stern, so grood un hell, as de Scheepers noch nie nicht seh'n, un een Sing'n un Kling'n weer öberall, un Angst un Bang'n kööm de Scheepers an.
Un do, mit een's weer veel Licht bie jümm, un een Engel stünn in't Licht.
"Man keen Angst un Bang'n" , segg de, " nee, ganz un gornich, veel Goodes is passeert, jüst eb'n in disse Nacht, un ji schüllt dat toerst weet'n. De Heiland is gebor'n un Jesus heet dat Kind, un find'n künnt' ji das Kind dor, wo de helle Stern steiht, dor ligg't dat opp Hau un opp Stroh, in een Krüpp, un Maria un Josef, de sünd dorbie. Goht' nu dorhin, un vertellt dor un ok all de Lüü, de ji droopt, all dat, wat ok jo künnig mookt."
De Engel, so har de dat seeg un weer weller weg, obers dat Sing'n und Kling'n öberall, dat weer noch dor, un nu kunn' de Scheepers ok verstohn, wat de Engels in Heeb'n süng'n: "Freed'n, Freed'n schall ween nu opp de Eerd' un öberall"
Un denn güng'n se hendool nö Bethlehem, de Scheeperslüü, un all'ns fün' se so, as de Engel dat har segg'.
Dat Kind, dat dor leeg in de Krüpp, dor ging wat van ut, dat kunn' se, dee eenfachen Lüü, nich begriep'n, man bloots noch beed'n kunn se, seet'n in'ne Knee un dank'n Godd, so as se sünsten noch nie nich doo'n.
Un alln's, wat in disse Nacht so anners weer, Mudder Maria, de behööl dat still för sik, ganz deep in'n Hart'n bin'n.
So steiht de Geschichte schreeb'n in'ne Bibel, bie Lukas in't tweete Kapitel. Un alle Johr kummt't weller een hillige Nacht, eene Wiehnacht, un jümmers noch stoht helle Stern's an Heeb'n, un wiet un sied in noch in disse Tied dat Engelssingen in de Welt. Nehmt jo de Tied, kiekt doch mol opp, hört doch mol hin, Freed'n schall doch ween, Godd will dat so, un wi doch ok!
Ich wünsche Euch allen eine frohe und friedliche Weihnacht. 
